กลิตเตอร์เซลโลเฟนที่ย่อยสลายได้

เซลโลเฟน ฟิล์มบางๆ ของเซลลูโลสที่เกิดขึ้นใหม่ มักมีลักษณะใส ใช้เป็นหลักเป็นวัสดุบรรจุภัณฑ์เป็นเวลาหลายปีหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 เซลโลเฟนถือเป็นฟิล์มพลาสติกใสแบบยืดหยุ่นชนิดเดียวที่ใช้ผลิตสิ่งของทั่วไป เช่น ห่ออาหารและเทปกาว

เซลโลเฟนทำมาจากกระบวนการที่ค่อนข้างซับซ้อน เซลลูโลสจากไม้หรือแหล่งอื่นๆ จะถูกละลายในด่างและคาร์บอนไดซัลไฟด์เพื่อสร้างสารละลายวิสโคส วิสโคสจะถูกอัดผ่านรอยแยกลงในอ่างกรดซัลฟิวริกและโซเดียมซัลเฟตเพื่อเปลี่ยนวิสโคสให้เป็นเซลลูโลสอีกครั้ง

พลาสติกห่ออาหาร—คล้ายกับแผ่นพลาสติกใสที่ใช้ห่ออาหารเหลือ—จะเหนียวติดแน่นและให้ความรู้สึกเหมือนฟิล์มมากกว่าในทางกลับกัน เซลโลเฟนจะมีความหนากว่าและแข็งกว่าอย่างเห็นได้ชัด โดยไม่มีความสามารถในการยึดเกาะ

เซลโลเฟนมีมานานกว่า 100 ปีแล้ว แต่ในปัจจุบัน ผลิตภัณฑ์ที่คนส่วนใหญ่เรียกว่าเซลโลเฟนนั้น แท้จริงแล้วคือโพลีโพรพิลีน โพลีโพรพิลีนเป็นโพลิเมอร์เทอร์โมพลาสติกที่ถูกค้นพบโดยบังเอิญในปี 1951 และนับแต่นั้นมาก็กลายเป็นพลาสติกสังเคราะห์ที่มีการผลิตมากที่สุดเป็นอันดับสองของโลก

เซลโลเฟนมีคุณสมบัติบางอย่างคล้ายกับพลาสติก ทำให้เป็นตัวเลือกที่น่าดึงดูดใจสำหรับแบรนด์ที่ต้องการเลิกใช้พลาสติก ในแง่ของการกำจัดเซลโลเฟนดีกว่าพลาสติกแน่นอนอย่างไรก็ตาม ไม่เหมาะสำหรับการใช้งานทุกประเภท ไม่สามารถรีไซเคิลเซลโลเฟนได้ และกันน้ำไม่ได้ 100%

เซลโลเฟนเป็นแผ่นบางใสที่ทำจากเซลลูโลสที่ผ่านกระบวนการรีไซเคิล มีความสามารถในการซึมผ่านอากาศ น้ำมัน ไขมัน แบคทีเรีย และน้ำเหลวได้ต่ำ จึงเหมาะสำหรับใช้บรรจุอาหาร

เยื่อเซลโลเฟนเป็นเมมเบรนเซลลูโลสใสที่สร้างใหม่ที่มีคุณสมบัติชอบน้ำสูง สมบัติเชิงกลที่ดี สามารถย่อยสลายได้ทางชีวภาพ เข้ากันได้ทางชีวภาพ และมีคุณสมบัติเป็นชั้นกั้นก๊าซความเป็นผลึกและความพรุนของเมมเบรนได้รับการควบคุมโดยเงื่อนไขการสร้างขึ้นใหม่ในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา

หากมองผ่านกระจกสีเขียว ทุกสิ่งจะดูเป็นสีเขียว กระจกใสสีเขียวจะยอมให้แสงสีเขียวผ่านได้เท่านั้น กระจกใสจะดูดซับแสงสีอื่นๆ เช่น แสงสีเขียวไม่สามารถผ่านกระจกใสสีแดงได้

พลาสติกห่ออาหาร—คล้ายกับแผ่นพลาสติกใสที่ใช้ห่ออาหารเหลือ—จะเหนียวและให้ความรู้สึกเหมือนฟิล์มมากกว่า ในทางกลับกัน เซลโลเฟนจะหนากว่าและแข็งกว่าอย่างเห็นได้ชัด โดยไม่มีคุณสมบัติในการยึดเกาะ

แม้ว่าทั้งสองประเภทจะใช้สำหรับบรรจุภัณฑ์อาหาร แต่ประเภทของเซลโลเฟนและพลาสติกห่ออาหารที่ใช้นั้นแตกต่างกัน

คุณอาจเคยเห็นเซลโลเฟนห่อลูกกวาด เบเกอรี่ และแม้แต่กล่องชา บรรจุภัณฑ์นี้มีคุณสมบัติในการซึมผ่านของความชื้นและออกซิเจนต่ำ ทำให้สามารถเก็บรักษาความสดของสิ่งของได้ดี ฉีกและแกะออกได้ง่ายกว่าพลาสติกห่อมาก

สำหรับพลาสติกห่ออาหารนั้น สามารถปิดผนึกอาหารได้แน่นหนาเนื่องจากมีลักษณะเหนียวติดง่าย และเนื่องจากมีความยืดหยุ่น จึงสามารถใส่ของได้หลากหลายประเภท แตกต่างจากเซลโลเฟน ตรงที่พลาสติกห่ออาหารจะฉีกและเอาออกจากผลิตภัณฑ์ได้ยากกว่ามาก

นอกจากนี้ ยังมีวัสดุที่ใช้ทำอีกด้วย เซลโลเฟนได้มาจากแหล่งธรรมชาติ เช่น ไม้ และสามารถย่อยสลายได้ทางชีวภาพและนำไปทำปุ๋ยหมักได้ พลาสติกห่อหุ้มทำจากพีวีซี ซึ่งย่อยสลายไม่ได้ แต่สามารถรีไซเคิลได้

ถ้าหากคุณต้องการอะไรไว้เก็บของเหลือ คุณควรขอพลาสติกห่ออาหาร ไม่ใช่เซลโลเฟน

ฟิล์มเซลโลเฟนมีลักษณะโปร่งใส ปลอดสารพิษ และไม่มีรสชาติ ทนต่ออุณหภูมิสูงและโปร่งใส เนื่องจากอากาศ น้ำมัน แบคทีเรีย และน้ำไม่สามารถผ่านฟิล์มเซลโลเฟนเข้าไปได้ง่าย จึงสามารถใช้บรรจุอาหารได้

ในฐานะคำนาม ความแตกต่างระหว่าง cellophane และ clingfilm ก็คือ cellophane เป็นแผ่นพลาสติกใสชนิดหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ทำจากเซลลูโลสที่ผ่านการแปรรูป ในขณะที่ clingfilm เป็นแผ่นพลาสติกบางๆ ที่ใช้ห่ออาหาร ฯลฯ เช่นกัน Saran Wrap

เป็นกริยา cellophane แปลว่า ห่อหรือบรรจุด้วยเซลโลเฟน

ยินดีต้อนรับคุณฝากความต้องการไว้ที่เว็บไซต์/อีเมล์ เราจะตอบกลับคุณภายใน 24 ชั่วโมง